Er zijn nog geen tags.
In groep 3 leer je alle letters. Je leert lezen en woordjes maken. Zo ook mijn zoontje die in groep 3 zit. Vandaag kreeg hij zijn letterdiploma. Heel leuk voor de kinderen op school! De school van mijn kindjes maakt er ieder jaar een klein speciaal momentje van. Ze staan even in de spotlight want ze hebben iets bereikt. En wij als ouders zijn natuurlijk heel trots. Ik dus ook.
Op zo een dag verdien je natuurlijk wel een cadeautje. En wat is toepasselijker dan een boek. In de middag na werk ben ik opzoek gegaan naar een leuk boek. In de boekenwinkel heb ik 2 leuke boeken gevonden. Op naar de kassa dus. Bij de kassa liggen vaak goedkope boeken. De meneer bij de kassa vroeg dan ook: "Wilt u een boek voor 2 euro erbij"? Een boek voor een tiener. Ik vertel de meneer aan de kassa dat mijn kindjes te jong zijn. En mijn oudste dochter heeft dyslexie.
"Onzin gewoon niet zo lui doen en heel veel laten lezen,
dan is ze er zo vanaf".
Het volgende wat uit zijn mond kwam raakte me. "Onzin gewoon niet zo lui doen en heel veel laten lezen". Volgens de meneer achter de kassa is het niet mogelijk dat er zoveel kinderen met dyslexie kunnen rondlopen. Het is gewoon een excuus. Pardon, niet zo lui doen? Wat denkt die man wel niet. Mijn dochter en lui? De verdedigende moeder in mij werd even wakker geschud. En de beschermende moeder in mij heeft die meneer even duidelijk gemaakt dat mijn dochter alles behalve lui is. Hoewel het hem eigenlijk niks aangaat.
Dyslexie betekend ernstige problemen met lezen en spellen. Na een lang traject heeft mijn dochter eind groep 5 een dyslexie verklaring gekregen. Enkelvoudige ernstige dyslexie (EED). Enkelvoudig houdt in dat ze geen andere (leer)stoornis heeft. Ernstig houdt de ernst van de uitval in. Ze krijgt 1 keer per week begeleiding van een behandelaar. Dat moeten wij minimaal 4 a 5 keer per week thuis oefenen. Ze heeft een typecursus die ze ook minimaal 4 keer per week oefent. Dan hebben we het nog niet over het huiswerk die ze van school mee krijgt. Een echt drukke week betekend voor haar minimaal 40 minuten huiswerk per dag. Dus mijn beste meneer mijn dochter is alles behalve lui.
Tijdens het schrijven van mijn post belt mijn man. Ik vertel mijn verhaal over de boekenhandelaar. En hij verteld over het artikel uit de AD. 'Dyslexie is het gevolg van slecht onderwijs'. Volgens mijn man zal die meneer wel dat stuk hebben gelezen en zijn conclusie hebben getrokken. Ik moet het zelf dus ook even lezen. Na het lezen van het artikel ben ik het er ergens wel mee eens. Persoonlijk denk ik dat het ouderwets stampen van lesstof nodig is. De twijfel of dyslexie echt bestaat daar ben ik het niet mee eens. Dyslexie bestaat en is echt.
Ouders die een kind hebben met dyslexie weten dat het echt is. Het kind heeft meer aandacht nodig en meer tijd. Heel veel oefenen. 'Simpel'weg herhalen en blijven herhalen. Ik zeg simpel maar dat is het natuurlijk niet. Het is vooral intensief. Voor het kind is het niet simpel en niet gemakkelijk. Minimaal 4 a 5 dagen in de week huiswerk is veel en niet leuk. Jezelf vaak dom voelen is niet leuk. Bang zijn om voor te lezen in de klas is niet leuk. Dan heb ik het nog niet over het uitgelachen worden en pesterijen. Welkom in de wereld van: leven met een kind met dyslexie.
AD artikel
http://www.ad.nl/binnenland/dyslexie-is-het-gevolg-van-slecht-onderwijs~ac50d96b/
