Een bosje rozen
- Priscilla Bechan
- 14 feb 2017
- 3 minuten om te lezen
Vandaag staat in het teken van de liefde. Vertel je geliefde dat je van hem of haar houdt. Je koopt een cadeautje of wat lekkers voor hem/haar. Of vind je het net als ik ook gewoon ONZIN. Toch heb ik vandaag een bosje rozen gekocht. Voor iemand van wie ik zielsveel houd.

Mijn meisje is vandaag een tiener geworden.
Wat zijn de afgelopen 10 jaar toch snel gegaan. Vanaf het moment dat ik haar in mijn armen sloot was ik stapelverliefd. Het mooiste cadeau ooit. En dat ook nog eens op Valentijnsdag. Het arme kind is gedoemd om voor der rest van haar leven overspoeld te worden met hartjes, knuffeltjes en chocolaatjes. Het is zoals het is. Mijn meisje is vandaag een tiener geworden. Ieder jaar koop ik evenveel rozen als haar leeftijd. Nu is 10 nog redelijk betaalbaar. Tegen de tijd dat ze 15 is kan ik het niet meer betalen! Jeetje, wat is dat duur. Hoezo een euro of 2 per roos. NEE, natuurlijk niet. Maak er maar gerust 3 tot 4 euro van per stuk. Back to the point want ik begin af te dwalen. Als ik eenmaal ga beginnen over prijzen met valentijn dan kan ik heel lang doorgaan.
Al een paar weken vraag ik mijn dochter wat ze wilt voor haar verjaardag. Ze kan niets verzinnen. We kijken in speelgoedwinkels en kijken een beetje online. Maar tot nu toe nog niks gevonden. Centjes dan maar. Sparen tot we het wel weten. Maar 10 is toch wel een bijzondere leeftijd (zeggen ze, naar mijn mening wordt je alle leeftijden maar 1 keer). Dus dat kan je niet zomaar voorbij laten gaan. Vandaar een mooie bos bloemen en een kaart van ons vieren. Omdat we niks hebben kunnen verzinnen ook nog een tekening op het raam. Zo kan iedereen zien dat er vandaag een jarige is.

Maar wat houd het eigenlijk in een tiener. Ik durf het bijna niet te zeggen maar volgens mij hoort daar de PUBERTEIT bij, toch? Ik hoor van verschillende ouders om mij heen dat het verschrikkelijk is. De grote monden en het uitproberen. Het vooral niet willen luisteren. Ik hou mijn hart vast. Ik zal eerlijk zijn, ik ben best streng. En houdt absoluut niet van grote monden. Ik weet niet wat ik moet verwachten en dat is per kind vast verschillend. Het enige wat kunnen doen is....het meemaken.Voor de puberteit houd ik het meest mijn hart vast. Maar dan komen er ook nog lichamelijke veranderingen. De menstruatie. De verschillende stemmingen die bij de puberteit horen (alweer die stomme puberteit). Ik hoop dat ik net als mijn moeder er een goede draai aan kan geven. Met veel geduld en liefde komen we er wel. Van kleine meid naar jonge vrouw. Jeetje, best eng als ik er zo over nadenk. Ik weet dat dit bij het leven hoort. Het is prachtig om te zien hoe je kleine hummeltje groter wordt. Maar het idee dat ze straks groot is en me niet meer nodig heeft maakt me verdrietig.

Dus mooie kleine meid. Doe rustig aan met groot worden. Mama heeft nog wat meer tijd nodig om aan het idee te wennen. De tijd gaat zo snel maar jij hebt alle tijd. Je bent al een mooie kleine wijze dame van 10. En ik heb alle vertrouwen in mijn lieve heer dat hij ook een mooie grote wijze dame van je gaat maken. Je moet weten dat ik altijd voor je klaar sta. Mijn armen altijd wagenwijd open staan om je op te vangen. Mijn hart altijd voor je klopt 24/7. Je bent mijn VALENTINA, MIJN HART.